รามเกียรติ์ อ่านไป เล่าไป

ต้องขออภัยผู้อ่านทุกท่าน เนื่องจากเกิดความขัดข้องทางเทคนิคบนบล็อกนี้จึงขอรบกวนทุกท่าน เปลี่ยนไปติดตามได้ที่ บล็อกใหม่ ตามลิงค์นี้เลยครับ รามเกียรติ์ อ่านไป เล่าไป ใหม่ ทางผู้เขียนจทยอย โอนเนื้อหาจากบล็อกนี้ไปบล็อกใหม่ให้เร็วที่สุด และจะลงตอนใหม่ให้ติดตามอย่างต่อเนื่อง

ท้าวลัสเตียนครองกรุงลงกาเรื่อยมา มเหสีสี่องค์ก็ตั้งครรภ์และคลอดออกมาเป็นกุมารทั้งหมด      นางสุมณฑา (สุนันทา) คลอดบุตรชายออกมาตั้งชื่อว่า “กุเปรัน”      นางจิตรมาลี คลอดบุตรชายออกมาตั้งชื่อว่า “เทพนาสูร”      นางสุวรรณมาลัย คลอดบุตรชายออกมาตั้งชื่อว่า “อัครธาดา”      นางวรประไพ (ประไพ) คลอดบุตรชายออกมาตั้งชื่อว่า “มารัน”      เว้นแต่เพียงนางรัชดาเท่านั้น ที่ยังไม่มีบุตร                 ยังมีอสูรเทวบุตร ชื่อว่า “นนทก” ทำหน้าที่ล้างเท้าเทวดาที่จะเข้าเฝ้าพระอิศวรที่บันไดเชิงเขาไกรลาส มาช้านาน เหล่าบรรดาเทวดาที่มาเข้าเฝ้าพระอิศวร มักจะหยอกล้อนนทกอยู่เป็นประจำ    ไม่ว่าจะตบหัวถอนผม เมื่อถูกเทวแกล้งถอนผมทุกวี่วัน   นานเข้าก็ หัวล้าน เวลาใดที่นนทกส่องดูเงาตัวเองในอ่างน้ำล้างท้ำก็นึกเสียใจ และคับแค้นใจนัก ที่เทวดามาดูหมิ่นความเป็นชายด้วยการตบหัวถอนผม แล้วสักวันจะล้างแค้นให้จงได้ คิดแล้ว...

               ทางกรุงมหาพิชัยลงกา เมื่อท้าวจตุรพักตร์ถึงแก่สวรรคาลัย (เสียชีวิต) ลัสเตียนก็ขึ้นเสวยราชย์เป็นกษัตริย์ครองกรุงพิชัยลงกาต่อจากพระบิดามีพระมเหสีห้าองค์ได้แก่              นางชาลีสุมณฑาเทวี (ชา-ลี-สุ-มน-ทา บางฉบับว่า ศรีสุนันทาเทวี-สี-สุ-นัน-ทา)             นางจิตรมาลีเทวี(จิด-ตระ-มา-ลี)             นางสุวรรณมาลัยเทวี (สุ-วัน-มา-ไล)             นางประไพเทวี (บางฉบับว่า วรประไพ-วอ-ร-ประ-ไพ)             และนางรัชดาเทวี (รัด-ช-ดา)                 ครั้งหนึ่งท้าวมาลีวราช (มาลีวัคคพรหม) เดินทางมายังกรุงลงกาเพื่อจะพบน้องชาย ธาดาพรหม (จตุรพักตร์) แต่เมื่อมาถึงก็เสียใจโดยไม่ทราบมาก่อนว่า จตุรพักตร์ นั้นสวรรคตไปแล้ว จึงทำได้เพียงฝากฝังให้ลัสเตียนผู้เป็นหลานปกครองกรุงลงกาให้ร่มเย็นเป็นสุข แล้วลากลับไปประทับยังเขาพระสุเมรุ...

               หลังจากท้าวสหบดีพรหมสร้างกรุงลงกา ประทานให้ท้าวธาดาพรหม (น้องชายของท้าวมาลีวัคคพรหม) ลงไปปกครอง ชื่อว่า จตุรพักตร์ มีลูกเป็นอสูร (ยักษ์) ชื่อ “ลัสเตียน” ขณะที่ทางฝั่งกรุงศรีอยุธยาท้าวอโนมาตันสวรรคต “อัชบาล” ซึ่งเป็นโอรสก็ขึ้นครองกรุงศรีอยุธยาสืบมา        ในขณะนั้นมียักษ์นิสัยพาลตนหนึ่งชื่ออสุรพรหม (หรืออสุรพักตร์) อาศัยอยู่บริเวณเนินเขาจักรวาล (เขาพระสุเมรุ) มีความทะเยอทะยานอยากเป็นใหญ่ในสามโลก จึงเพียรพยายามมาเข้าเฝ้าพระอิศวรเป็นประจำติดต่อกันมานานหลายปี จนครั้งหนึ่งประจวบเหมาะอสุรพรหมก็มาเข้าเฝ้าพระอิศวรเช่นเคย  แล้วก็ทูลพระอิศวรว่า “ตนเองได้มอบตนเป็นข้ารองบาทพระอิศวรมาช้านาน ยังไม่เคยได้รับพรอันใดจากพระอิศวรเลย วันนี้จึงขอประทานคทาเพชรและขอพรอย่าให้มีใครเอาชนะตนได้” เมื่อพระอิศวรได้ฟังรู้สึกเมตตาจึงประทานคทาเพชรและให้พรตามที่อสุรพรหมขอ เมื่อได้รับอาวุธและพรจากพระอิศวรแล้ว ก็เหาะกลับไปด้วยความกำเริบใจ         เมื่ออสุรพรหมกลับไปแล้ว ท้าวมาลีวัคคพรหม (พี่ชายของธาดาพ...

               เมื่อฝ่ายพระศิวะมีบัญชาให้พระอินทร์สร้างกรุงศรีอยุธยาเรียบร้อยแล้ว ทางฝ่ายท้าวสหบดีพรหม (ส-ห-บ-ดี-พรม : พระพรหม) ก็คิดถึงท้าวสหมลิวัน (ส-ห-ม-ลิ-วัน) ซึ่งมีเชื้อสายพรหมผู้ครองรังกาทวีป (เกาะรังกา) แต่เกิดบาดหมางรบกับพระนารายณ์พ่ายแพ้จึงจำต้องหนีไปอยู่ที่เมืองบาดาล ทำให้รังกาทวีปขาดคนปกครองกลายเป็นเมืองร้าง ท้าวสหบดีพรหมเกรงว่าจะไม่มีผู้สืบเชื้อสายพรหมในโลกมนุษย์ จึงคิดสร้างเมืองขึ้นมาใหม่บนรังกาทวีปและจะเชิญท้าวธาดาพรหมไปปกครอง แล้วสั่งท้าวอัชดาพรหม (อัด-ช-ดา-พรม) ให้เตรียมเกณฑ์ไพร่พลเหล่าพรหมทั้งหลายไปสร้างเมืองที่เกาะรังกา ฝ่ายองค์สหบดีพรหมสั่งเสร็จก็เสด็จเข้าไปสรงน้ำแต่งองค์ทรงเครื่องงดงาม ฝ่ายอัชดาพรหมก็ออกมาเตรียมไพร่พลพรหมรอท้าวสหบดีพรหมเสด็จ                เมื่อแต่งองค์ทรงเครื่องเรียบร้อยงดงามแล้วก็ขึ้นทรงพญาหงส์ทอง บินมุ่งหน้าไปยังรังกาทวีป เมื่อมาถึงก็มองเห็นภูเขา “นิลกาลาสิงขร” ตั้งอยู่กลางทวีป เป็นภูเขาสูงเยี่ยมเทียม...

                หลังจากพระนายรายร์แปลงเป็นพญาวราหะ (หมู) ต่อสู้กับหิรันตยักษ์ (หิ-รัน-ต-ยัก) และได้สังหารหิรันตยักษ์แล้วก็กลับมานอนพัก ขณะนอนหลับแล้วบังเกิดเป็นพระกุมารในดอกบัวผุดขึ้นมาจากพระนาภี (ท้อง) พระนารายณ์จึงอุ้มกุมารนั้นไปเข้าเฝ้าพระอิศวรที่เขาไกรลาส   และทูลพระอิศวรถึงการปราบหิรันตยักษ์ พระอิศวรเห็นพระกุมารจึงบอกแก่พระนารายณ์ว่า กุมารนี้เป็นผู้ที่เกิดจากพระนารายณ์ ต่อไปจะเป็นปฐมกษัตริย์วงศ์พระนารายณ์ จะได้เป็นใหญ่ปราบยุคเข็ญนำความสงบมาสู่โลกในภายภาคหน้า ว่าแล้วพระอิศวรจึงสั่งให้พระอินทร์ลงไปสร้างเมืองที่ชมพูทวีป เพื่อถวายให้กับพระกุมารผู้สืบเชื้อสายแห่งพระนารายณ์                 เมื่อพระอินทร์ได้รับคำสั่ง ก็เหาะกลับมายังสวรรค์ชั้นดาวดึงส์ สั่งให้มาตุลี (เทวดารับใช้คนสนิท) เกณฑ์ไพร่พลเทวดาจำนวนมากเพื่อเตรียมตัวลงไปช่วยกันสร้างเมืองที่ชมพูทวีป เมื่อสั่งมาตุลีเสร็จแล้วพระอินทร์ก็เสด็จไปสรงน้ำทรงภูษาอาภรณ์อย่างงดงาม (ไปอาบน้ำแต่งตัวให้หล่อ) แล้วเสด็จออกไปขึ้น...

เกริ่น ก่อนอื่นต้องทำความเข้าใจกันก่อนว่า รามเกียรติ์ ที่เรารู้จักกันในไทยนั้นมีผู้แต่งหลายฉบับ เนื้อหาแต่ละฉบับอาจจะแตกต่างกันออกไปบ้าง อีกอย่างหนึ่งคือ แม้ว่ารามเกียรติ์จะได้รับอิทธิพลมาจาก มหากาพย์รามายณะ แต่เนื้อหารายละเอียดนั้นถูกแต่งเติมให้แตกต่างออกไปมากตามบริบทสังคมไทย รามเกียรติ์ไม่ใช่รามายณะ รามยณะไม่ใช่รามเกียรติ์ ในการเล่าเรื่องรามเกียรติ์ครั้งนี้จะอิงตามฉบับพระราชนิพนธ์ในพระบาทสมเด็จพระพุทธยอดฟ้าจุฬาโลกมหาราช รัชกาลที่ 1 ตามฉบับหอสมุดวชิรญาณ เป็นหลัก หากมีส่วนเพิ่มเติมเข้ามาเพื่อช่วยให้ผู้อ่านเข้าใจเรื่องมากขึ้น ผู้เขียนจะพยายามหาข้อมูลจากรามเกียรติ์ฉบับอื่นๆ มาอธิบายให้เพิ่มเติม ภาพจิตรกรรมฝาผนังวัดพระศรีรัตนศาสดาราม มหากาพย์รามเกียรติ์เริ่มต้นจาก หิรันตยักษ์ (หิ-รัน-ต-ยัก) พญายักษ์แห่งยอดเขาจักรวาล ตั้งโรงพิธีบนยอดเขาวินันตกคีรี (วิ-นัน-ต-ก-คี-รี) บูชาพระอิศวร (พระศิวะ) แห่งเขาไกรลาส จนได้รับพรให้มีฤทธิ์เดชมหาศาลสามารถม้วนแผ่นดินได้ ด้วยความกำเริบคิดว่าตนเองมีฤทธิ์เดชไม่มีผู้ใดทัดเทียม แม้แต่ฤาษี นักพรต เทวดา ต่างก็พากันเกรงกลัวในอิทธิฤทธิ์ ว่าแล้วหิรันตยักษ...